Mijn aankomst

Wat jet-lag met een persoon kan doen...ik was er in iedergeval helemaal van van de rel.
Op woensdagmiddag ben ik teruggekomen en de volgende dag om 8.30 moest ik al weer werken. Nou was ik echt heel erg moe van al dat feesten en heen en weer reizen. Dus ik ben eigenlijk meteen gaan slapen. Wekker gezet op mijn telefoon en pitten maar. Opeens schrik ik wakker van het alarm, ik kijk op de wekker en het is al 8 uur!! Kut, alweer te laat op mijn eerste werkdag schiet er door mijn hoofd, schnell schnell, opschieten! Ik kleed me aan, gooi wat dingen in mijn tas, pluk de sleutelbos van het haakje en ren naar buiten. Daar sta ik ietwat verdwaasd te kijken, want het was wel heel erg donker nog en vooral erg stil op straat. Geen verkeer ook, wat heel vreemd is op dit eiland van traffic-jams. Maarrrrrr, dacht ik, zo vaak sta ik niet vroeg op, misschien is dit normaal. You never know 'til you know, you know. Dus stoicijns naar de pondfill gelopen waar de bus altijd stopt. Nou, ook daar geen verkeer te bekennen. Nog een keer de tijd op mijn telefoon gecheckt, jahoor, daar stond toch echt 8 uur.
Toen ik voor het appartement stond kwam ik erachter dat mijn huissleutels niet aan de bos zaten, een klassiek gevalletje van jezelf buiten sluiten. Grrrrrrrr. Maar nog had ik geen idee hoe laat het was. Bram maar gebeld die met gare ochtendstem beweerde dat het half 8 was. Een snelle rekensom leert ons dat het hier dan half 3 is...Daar sta je dan, in je eentje voor je huis zonder dat je erin kunt. Heb geprobeerd de buren wakker te maken, maar dat lukte niet. Daarna de klusjesman gebeld die ook alle reservesleutels beheert. Maar die vond dat ik maar bij de buren moest slapen. Toen ben ik maar op de veranda op zo'n drijfmatrasje voor in het water gaan liggen. Even vergetende dat er op mijn veranda ongeveer een miljard muggen huizen. Na vijf minuten werd ik gillend gek. Toch nog maar een keer bij de buren op de deur staan rammen en nog een keer de sleutelman uit zijn slaap gebeld. En weer nul op het request verdomme. Ik kon wel janken en dat heb ik dan ook gedaan. Voelde me eenzaam en verlaten en had echt geen zin om met mijn jetlag 5 uur te gaan zitten wachten tussen de muggen. En toen opeens had ik een helder moment, ja, die heb ik wel eens haha. Mijn buurvrouw is er namelijk trots op dat ze een grote amerikaanse bak rijdt, en gaat er ook nogal prat op dat ze dat ding nooit op slot zet. Hahaaaa! Ik was nogal trots op mijn eigen creativiteit op dat moment. Dus ik ben lekker in die wagen gekropen die voor op straat stond geparkeerd. Eind goed al goed zou je zo denken. Ware het niet dat de immer ijverige politie langs kwam rijden, en vol met een schijnwerper in mijn bakkes scheen. Ja, daar word je wel wakker van natuurlijk. Tja, hoe ga je dat uitleggen...Ik stond te hakkelen als een idioot, kon geen normale zin formuleren, voelde me een als een slecht acteur in een nog slechtere tv-serie. En ik zag natuurlijk het ongeloof in de ogen van die 3 agenten groeien naarmate ik mijn verhaal vertelde. Als klap op de vuurpijl vroegen ze me ook nog om ID, wat ik natuurlijk weer eens een keer niet op zak had. Gooooed, daar ga je dacht ik. De aanval is de beste verdediging zegt men, dus toen heb ik de politie aangeboden dat ze me dan maar moesten meenemen naar het buro. "Dan heb ik tenminste een bed om op te slapen" voegde ik er nog zieligjes aan toe. Ik geloof dat dat precies het juiste was wat ik had kunnen zeggen, want opeens kreeg ik alle medewerking. Moest mijn naam, adres, tel.nr. opgeven en that was it. "Ga jij maar weer in die auto liggen, maar doe hem wel op slot meisje, het is anders gevaarlijk zo" Hahahaha, nog een tip op de koop toe. En daarna ben ik weer prinsheerlijk gaan liggen. Alhoewel, het was best fris en klam. Een paar uur later werd ik gewekt door mijn buurvrouw. Ze moest heel hard lachen dat ik daar zo lag te slapen. En als ik slim was geweest zei ze nog, had ik die deken uit de kofferbak erbij gepakt. Voor de volgende keer...Yeah right. Ik zeg welkom terug op SXM.