St. Kitts & Nevis

We zijn voor 4 dagen op vakantie geweest naar St. Kitts & Nevis. Want,nu we hier zijn, willen we zoveel mogelijk stempels in het paspoort verzamelen. Je kunt hier maar zijn....Met een minuscuul vliegtuig zijn we naar Saint Kitts gevlogen, wat al een avontuur an sich was. Gewoon over de startbaan naar het vliegtuigje lopen is toch een andere ervaring dan via de slurf een vliegtuig betreden...Binnen een uur waren we al op plaats van bestemming. Aangekomen hebben we een taxi genomen, met driver Eduardo,naar het dichtsbijzijnde betaalbare onderkomen. Onze chauffeur bracht ons naar de haven, waar we de volgende ochtend een ferry naar Nevis konden nemen. Het viel me op dat St. Kitts een stuk armer is dan SXM. Als we de straat op gingen werden we meteen belaagt door mensen die geld en sigaretten wilden. Best triest om te ervaren. We logeerden ook niet in de beste buurt van het eiland, dat zal ook niet geholpen hebben. Maar toch niet leuk om mee te maken.
St. Kitts is een deel van het Britse koninkrijk. Ze rijden er dan ook links, en de architectuur is ook erg Engels. Heel anders dan St. Maarten, veel groener en leger en er is veel meer historische bouw overgebleven.
De volgende dag zijn we met de ferry naar Nevis gegaan, en dat was nog veel meer natuurlijk dan St. Kitts. Heeeeeeerlijk. Want dat mis ik wel op SXM, echte stilte. Op Nevis staat heel veel leeg en is het echt nog kleinschalig allemaal. Echt zalig. Veel lege vlaktes en palmbomen, en er zijn plantages bewaard gebleven. Ze hebben er prachtige hotels van gemaakt. De volgende dag zijn we weer terug gegaan met de ferry en hebben we een echt hotel gepakt. Helaas moesten we de dag erna weer vroeg opstaan omdat we weer vroeg zouden vliegen. Dus we stonden al vroeg weer op het vliegveld. Willen we inchecken, blijkt dat onze vlucht 's avonds pas gaat!...Sjesus, das balen! Wat te doen?!? Want, daar sta je dan met al je koffers. Dan maar een eiland tour per taxi, kan al de zooi mooi in de kofferbak. Zo gezegd, zo gedaan. En wie staat daar weer met zijn taxi klaar, juist, Eduardo. Helaas herinnerde hij ons niet meer, ondanks het briefje met naam en tel.nr. dat ie voor ons schreef. Tja, de goede man was ook al aardig op leeftijd. Hij stopte trouwens op de meest bizarre plekken om ons te laten zien. Niet de meest pittoreske plekjes zeg maar, erg grappig.
Des avonds, na ongeveer uur in bard en restaurants te hebben rondgehangen konden we tocht huiswaarts weer maken.
En, heel grappig, oen we van hetvliegveld naar huis reden , was het echt thuiskomen.SXM voelt echt als thuis. Een goed teken. dunkt me.